Την συγκεκριμένη ταινία την έχω δει 2 φορές και δεν μπορώ να την βγάλω απο το μυαλό μου. Με άγγιξε στο ύστατο σημείο της ανθρωπιάς, της συμπόνιας, της αλληλεγγύης. Ίσως φάνηκε αλλοπρόσαλη και υπερβολική σε εμάς που την παρακολουθούμε ως " Ευρωπαίοι", διότι δεν στοχάζεται μέσα στα πλαίσια των ελληνικών δεδομένων. Είναι μια ταινία καθαρά γυρισμένη για τις συνθήκες ζωης στις ΗΠΑ, σε περιοχές πλήρης παρακμής και υπόκοσμου. Αλλά όχι, αν στρέψεις το βλέμμα σου και σε κάποιες πιο " πολιτισμένες' περιοχές, θα δεις έφηβους που χάνουν κάθε μέρα την αθωότητα της ηλικείας τους, μέσα σε μια κοινωνία που οι βλέψεις της φτάνουν εκεί που τελειώνει το σήμερα και η καταπάτηση των πνευματικών και ηθικών αξιών, και όλα αυτά γιατί; Για να φτάσει κάποια μέρα ο οποιοσδήποτε μεσοαστός στην ευκαιρία να ελπίζει, στο γνωστό σε όλους μας πλέον "American Dream". Όμως σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν οι ευκαιρίες αναστήλωσης των αρχών και θα φτάσουμε σε σημείο όπου και να στρέφουμε το κεφάλι μας να βλέπουμε κοριτσάκια υποταγμένα υποχείρια, εξιλλαστήρια θύματα της αδαής κοινωνίας, που δεν θα μπορεί να περιορίσει τις ορμές τους, γιατί πολύ απλά σε λίγα χρόνια οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να περιορίζονται και δη οι έφηβοι....
Πόσο συμφωνώ μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο ταυτίζομαι με την tracy.
μπορεί αυτό που δείχνω να είναι κάτι άλλο αλλά μέσα μου διαλύομαι.
Αλλά μην νομίζεις, το βρίσκουν υπερβολικό γιατί όντως δεν είναι έτσι για όλους τους έφηβους.
για εμένα είναι, απλά εκδηλώνεται με άλλο τρόπο.
american dream....πόσοι έφηβοι (και τώρα ακόμα ελπίζουν σ'αυτό. πόσο ανίδεοι είναι. πόσο όμως θέλουν να ζήσουν...)
take care,
andria