Dead Silence

 Η ταινία "Dead Silence" ("Νεκρή Σιωπή") βρέθηκε στον δρόμο μου πριν μερικές μέρες, όταν περιπλανιώμουν στους διαδρόμους των θρίλερ του video club. Η τρομαχτική μαριονέτα που βλέπετε παραπάνω στην αφίσα, με κοίταζε παρακινώντας με να κάνω ησυχία. Από κάτω ο υπότιτλος "You Scream. You Die". Τίποτα το πρωτότυπο δηλαδή. Παρόλα αυτά, λόγω του παιδικού μου φόβου για παλιές μαριονέτες, κούκλες, κλόουν και τρομαχτικών τσίρκο (ένας φόβος σχεδόν ηδονικός) διάλεξα το dvd για ενοικίαση.

Είμαι εδώ και πολύ καιρό απογοητευμένος με τις ταινίες τρόμου και πιστεύω ότι το είδος περνάει κρίση. Δεν υπάρχει πλέον καμία πρωτότυπη ιδέα, με αποτέλεσμα να έχουμε πήξει στις διασκευές παλιών golden classics, στις φτηνές αναμασημένες παραγωγές εκφυλισμένων συνταγών και στα porn/gore όπως τα Saw και Hostel. Ειδικά για τη τελευταία κατηγορία δηλώνω αηδιασμένος από το Χόλυγουντ για την έλειψη σεναρίου και τόνους βίας, αλλά και από το ίδιο το κοινό που δείχνει να διψάει για φόνους και αίμα - αντί για σασπένς, καλές ιστορίες, μυστήριο και αγωνία. Ο κινηματογράφος έχει μετατραπεί σε μια μοντέρνα αρένα και εμείς είμαστε οι ρωμαίοι που τρέχουμε να δούμε σφαγές.

Βλέποντας στην αφίσα του Dead Silence ότι ο σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο ίδιος που δημιούργησε τα Saw, δεν περίμενα και πολλά. Η αλήθεια όμως είναι ότι διατηρούσα μια κρυφή ελπίδα για δικαίωση, καθώς οι δύο πρώτες ταινίες της σειράς - "Saw", "Saw II" - (και κυρίως η πρώτη), είναι καταπληκτικές. Όταν είχα δει το Saw είχα να ενθουσιαστώ τόσο πολύ από τις εποχές των "Seven" και της Σιωπής Των Αμνών!

Τελικά η επιλογή μου με δικαίωσε και οφείλω να δηλώσω ότι το Dead Silence είναι ένα καταπληκτικό μεταφυσικό θρίλερ και η πρώτη αξιόλογη ταινία τρόμου που είδα από τότε που βγήκε στους κινηματογράφους το "The Ring".

Η ταινία μας βάζει αμέσως στη κατάλληλη διάθεση και η εισαγωγή είναι πέρα για πέρα ανατριχιαστική και τρομαχτική. Ο Τζέιμς Γουάν (σκηνοθέτης της ταινίας) αξιοποιώντας την θαυμαστή σκηνοθεσία του Saw και μέσα από ένα απαλό γκριζο-γαλάζιο φίλτρο, με έντονες τις κόκκινες πινελιές, δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει καλύτερη ατμόσφαιρα γι' αυτό το τρομαχτικό παραμύθι.

Το "Dead Silence" αποφασίζει να ξεφύγει από τις κατηγορίες των slasher και του ασιατικού μεταφυσικού τρόμου (που έγιναν μόδα την τελευταία δεκαετία) και επιστρέφει στη παλιά καλή συνταγή του γοτθικού τρόμου, αποτελώντας μια θύμηση των κλασικών ghost stories.

Η ιστορία σχετίζεται με το μοχθηρό πνεύμα της Μέρι Σο, μια μάγισσα εγγαστρίμυθος που, μαζί με τις δαιμονικές της κούκλες, στοιχειώνει τη μικρή κωμόπολη Raven's Fare. Το σκοτεινό παρελθόν της πόλης καλείται να φέρει στο φως ο Τζέιμι (Ράιαν Κουάντεν), όταν επιστρέφει στη γενέτειρά του προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο που καλύπτει τον φρικαλέο θάνατο της γυναίκας του...

Τα Καλά Της Ταινίας:

1) Καλογραμμένο σενάριο.

2) Επιβλητική σκηνοθεσία.

3) Ανατριχιαστική ατμόσφαιρα.

4) Καταπλητικά σκηνικά.

5) Όμορφο και σκοτεινό soundtrack.

6) Αξιόλογο υποκριτικό ταλέντο των ηθοποιών.

7) Τρομαχτικές κούκλες!

8) Μια υπέροχη και ιδιαίτερα φοβιστική εισαγωγή!

Τα Άσχημα Της Ταινίας:

1) Οι δημιουργοί μας δείχνουν περισσότερα απ' όσα χρειάζονται. Είναι γνωστό πως όσο αυξάνονται τα εφέ, τόσο μειώνεται η αγωνία, ο φόβος και το μυστήριο για το άγνωστο.

2) Προς το τέλος της ταινίας, το μεταφυσικό στοιχείο υπερβαίνει και καλύπτει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του έργου, με αποτέλεσμα το Dead Silence να είναι ένα πανέμορφο τρομαχτικό παραμύθι, που δυστυχώς δεν μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά.

3) Κυρίως ατμοσφαιρική, αλλά όχι ιδιαίτερα τρομαχτική (με εξαίρεση την εισαγωγή και κάποιες καταπληκτικές σκηνές προς το τέλος της ταινίας).

Beware the stare of Mary Shaw, she had no children only dolls and if you see her in your dreams, be sure to never ever scream...