Xάσιμο.

Πόσο ακόμα; Πόσο ακόμα θα πέσω, πόσο θα με ρίχνουν; Στο τέλος θα καταλήξω με ένα φτυάρι για να σκάψω τον λάκκο μου και εγώ και να χωθώ μέσα με τα χέρια σταυρωμένα. Αυτό μου χρειάζεται, αυτό θέλουν και πολλοί να κάνω άλλωστε. Αλλά ίσως εξαιτίας αυτών των σκέψεων καταφέρω και συνεχίσω, με περισσότερη δύναμη, ξεγνοιασιά και θέληση. Ίσως κι όχι…


Πληγώνομαι τόσο από ανούσια πράγματα. Αν όχι ανούσια, τσάμπα. «Δεν αξίζει Υρώ, ηρέμησε και συνέχισε», «άσ’την να μείνει μόνη της, δώσε της περιθώριο». Και που δίνω; Τίποτα. Και στο τέλος τι καταφέρνω; Πάλι τίποτα. Το «τίποτα» τελικά ίσως είναι η μόνη λέξη που με καθορίζει. Ο μόνος προσδιορισμός που μου ταιριάζει.

Γράφω, γράφω, γράφω. Γράφω γιατί θέλω να τα διαβάσει. Θέλω μία φορά να με ακούσει χωρίς να απαντάει ενδιάμεσα. Απλώς να δει τι προσπαθώ να της πω. Κουράστηκα. Πατάω τα πλήκτρα, σβήνω τις αλλεπάλληλες λέξεις και συνεχίζω… Δεν θα κλάψω. Μπορώ και θα τα καταφέρω!

Δεν μου δίνετε χρόνο. Με παίρνετε από το μαλλί και με βάζετε στην μάζα με τους πολλούς. «Αναίσθητη, σπαστικιά, χαζογκόμενα». Τι ηλίθιοι χαρακτηρισμοί, δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν. Γιατί τώρα τους χρησιμοποιεί ο κάθε ανίδεος και σε «βρίζει» χωρίς να σου έχει δώσει μία ευκαιρία.

- oti itan na peic na ta elegec otan eixec tn eukairia..
- mu thn edwses pote?
- ekeini tn mera pou eimoun cto cxoleio kai cou milouca nai..alla dn ftew an dn to katalavec ecu,

Δεν μου την έδωσες ποτέ. Απλώς ψάχνεις μία ευκαιρία για να ξεσπάσεις πάνω μου με το να με κράζεις ενώ είμαστε με άλλα άτομα. Τόσες στιγμές έχουμε υπάρξει οι δυο μας, μόνες μας. Αλλά τότε εσύ δεν λες ότι είναι να πεις… Δεν ξέρω γιατί.
Πήρες ως αφορμή και το κάπνισμα τώρα. «Τι κάνεις καπνοδόχε; Αχαχαχα». Τι αστείο θεέ μου 
Κι όμως ποτέ δεν ρώτησες «Γιατί Υρώ; Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;». Το μόνο που είπες ήταν «Ξέρεις πόσο σε μισώ τώρα;». Γιατί γιατί μου το κάνεις αυτό; Γιατί δεν με αφήνεις να σου εξηγήσω; Δεν μου κάνει μόνο το τσιγάρο κακό. Οι γονείς μου κάθε μέρα μαλώνουν, βλέπω την μάνα μου να κλαίει, ο Γιώργος, ναι κι αυτός, όλα αυτά πιστεύω να δημιουργούν μία δύσκολη φάση. ΓΙΑ ΑΥΤΟ! Γιατί δεν άντεχα άλλο να είμαι μόνη μου. Βρήκα λοιπόν ένα φίλο, που μου κάνει κακό αλλά τουλάχιστον με αφήνει να ξεσπάω και εγώ πάνω του. Όπως αφήνω εγώ εσένα.

Σε είπα ποτέ εγώ fake; Είπα ποτέ ότι δεν έχεις προσωπικότητα; Όχι. Εσύ γιατί; Γιατί μου το λες τώρα; Εδώ και έναν χρόνο δεν το έχεις πάρει χαμπάρι;

Λοιπόν δεν θα δώσω αρχή στο τέλος που όρισες εσύ. Ούτε θα ασχοληθώ άλλο αν δεν το θέλεις. Ξέρω πως δεν με έχεις καν ανάγκη. Όσο και να μην θέλω να το πιστέψω.

Ο χρήστης Supersonic Shhh, dead silence. "You scream. You die" ƽ λέει:
8elw na 8umase kati.
sta gene8lia su
egw ta ekana ola
to biblio memories
pali egw.
tpt allo
shimatise oti aposi 8es.
geia su.
na proseheis.

Για το άτομο που έκλεισε τα μάτια του για να με ξέχασει.
Mura féidir leat a bheith le grá aftpou, ar a laghad grá a bhfuil tú.
Αυτό θα κάνω.