Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

ΚΕΝΟ.

Ήταν σακάτης
αλλά μόνο στο κορμί
Δεν είναι εύκολο
να το εξηγήσει κανείς
"Ξέχνα το" είπε
Κλείνοντας το βιβλίο με τα ψέματα
έκλεισε τα μάτια
Αρνούμενη
να πιστέψει τι είχε συμβεί

Δεν είμαι καλά, το ξέρω, το νιώθω. Αλλά δεν ξέρω το γιατί. Δεν το παθαίνω πολλές φορές αυτό, συνήθως ξέρω ποιος ή τι με κάνει να αισθάνομαι έτσι. Παράξενο.
Ίσως ένα από τους λόγους είναι ότι πλησιάζουν οι βαθμοί, στους οποίους τα έχω πάει σκατά. Είμαι σίγουρη. Να ξέρετε αν εξαφανιστώ μετά την Πέμπτη, θα με έχει κλειδώσει η μάνα μου σπίτι και ο μπαμπάς μου θα μου κλείσει το νετ. Δεν θέλω να ζω καν με αυτήν την ιδέα. Φρίκη. Αλλά δεν είμαι άνθρωπος που θα τον νοιάξουν οι βαθμοί στην ζωή του. Δεν έχω ως κύριο στόχο να σπουδάσω, δεν θεωρώ τις σπουδές ως κριτίριο για το αν είσαι έξυπνος ή όχι. Να ζήσω θέλω. Να φτάσω ως το χείλος του γκρεμού και να σωθώ την τελευταία στιγμή, αλλά μόνη μου. Όλοι μόνοι είμαστε, απλώς μας περιτριζυρίζουν άλλοι. Είτε το θέλουμε είτε όχι...
Ίσως να είμαι χάλια επειδή κρατάω πολλές από τις σκέψεις μέσα μου. Και όλο αυτό με βαραίνει αλλά δεν θέλω να βαραίνω και τους άλλους με τις καθαρά ανούσιες σκέψεις μου. Αυτοί έχουν τις δικιές τους και εγώ τις δικιές μου. Ω, πόσο θα ήθελα να έχω έναν άνθρωπο κολλημένο δίπλα μου που να τον αποχωριζόμαι όποτε θέλω και μου αρέσει εμένα. Να είναι σαν ρομποτάκι. Να του λέω τα προβλήματα μου και να ξέρω ότι αναπάσα στιγμή μπορώ να κλείσω τον διακόπτη και να μην πει πουθενά τίποτα και σε κανέναν. Όλοι θα θέλαμε κάτι τέτοιο, σωστά; Δυστηχώς οι επιστήμονες είναι δυνατοί στο να βρίσκουν μηχανές που μας καταστρέφουν ασυνείδητα.
Ίσως να είμαι όντως κενή όπως λέει ο τίτλος. Να νιώθω μα να αρνούμε να το πιστέψω. Να κάνω ό,τι κάνω από εγωισμό και για να δείξω ότι είμαι κάποια. Κάποια cool, που δεν την πειράζει αν χαλάσει το image της και που ΘΕΛΕΙ να δοκιμάσει όλων των ειδών ουσίες.
"Ένα van, τον σκύλο μου, το ρομποτάκι που λέγαμε και φύγαμε για Καλιφόρνια". Ίσως αυτό να 'ναι και το όνειρο μου. Τίποτα υπερπολιτελές. Τίποτε που δεν μπορεί να μου προσφέρει αυτή η χώρα. Ούτε ένα 2όροφο σπίτι με πισίνα, 2 παιδιά, ηθοποιός και ένα άντρα σαν τον Ωνάση. Δεν είναι ζωή αυτό :\ Αυτό είναι σενάριο ταινίας του '80 στην ΗΠΑ. Ο Ηρακλής Πουαρό και ένας δολοφόνος λείπει από εκεί μέσα.
Λοιπόν μέσα από όλο αυτό που έγραψα περίμενα να βρω γιατί είμαι έτσι όπως είμαι, αλλά τίποτε. Τελικά για κάποια πράγματα είναι καλύτερα να μην ξέρεις τον λόγο και το γιατί. Και ίσως να μην το έχεις ανάγκη κιόλας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου