Φθινόπωρο. Επιτέλους. Παντού να μυρίζεις μία μελαγχολία και ένα πάθος. Βρέχει. Να ακούς την βροχή και να νιώθεις ευτυχισμένη. Να είσαι ερωτευμένη και να ξέρεις αγαπάς. Παντού ηρεμία, γαλήνη, έρωτας.
Ήρθε όπως του αρμόζει. Με όλες τις τιμές. Υποδοχή, από νωρίς το πρωί, σε σχολικές αυλές και αναλήψεις υπηρεσίας. Βγες σε ένα ψυχρό μπαλκόνι απ’όπου θα σε διώξουν άρον άρον οι πρώτες επίμονες ψιχάλες που θα εξελιχθούν σε μπόρα όμορφη. Στη μυρωδιά του νωπού χώματος και στα ρυάκια που κυλούν στα τζάμια. Φύλαξε τις καλοκαιρινές αναμνήσεις, να 'χεις να σκέφτεσαι και να αναπολείς.
Τα φύλλα να σέρνουν τα ξερά κορμιά τους στην άσφαλτο. Έρμαια του ανέμου να τρίζουν σε κάθε φύσημα. Η φωνή του ανέμου να συλλαβίζει το όνομά σου. Να παίρνει φωνή από την σκέψη μου: σε αγαπάω.
Ψιθυρίζει ανάμεσα στα φυλλώματα: Φθινόπωρο. Δεν είναι απλά Φθινόπωρο αλλά ο Παράδεισος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου